Ginsemer Gedischde

(von: Philipp Traupel †)

Copyright: J.Westhauser, lian_2011-fotolia.com

Fortschritt...

wie war's vor Johrn om Altrhoi schee,
do kunnt mer drin bade un Nache fahrn geh.
Schlittschuh kunnt mer laafe, noch Meenz
fuhrs Boot.
Aach Fisch kunnt mer kaafe, die warn noch
net dod.
Längst sin jetz verschwunne die Bräusch un Sidde,
bei uns is de Fortschridd schun weid fortgeschridde.
De Fisch gibt's in Dose, mer bade net mehr,
vum Eislaaf die Blose krid mer heit schun vum Kehr'n.

En Ausfluch zum Schdodomm war frieher gonz groß,
mer aß Speck un Eier, tronk Äppelwoi bloß.
Un kehrt mer im Winder beim Hedderich oi, gab's Hausmacherschinge, Gehannsdrauwe-Woi.
Längst sin jetzt verschwunne die Bräusch un Sidde, bei uns is de Fortschridd schun weid fortgeschridde.
Heid gibt's Coca-Cola, ohne Eier backt mer Tord, mer mache kon Ausfluch, mer fahrn bloß ford.

Mer ging frieher donze, vun acht bis um sechs, die Dänz un die Schlacher war'n deitsches Gewägs.
Wos mer g'sunge hawwe, des kunnt mer versteh, aach gud hot's geklunge, des war domols schee.
Längst sin verschwunne die Bräusch un Sidde, bei uns is de Fortschridd schun weid fortgeschridde.
Amis un onnern schreiwe heid die Mussig, mer derfe druff donze, ach wos hon mer e Glick!

Un frieher on Fasnocht hot mer sisch masgiert, vun sechzeh bis sechzisch sisch gut omesiert.
Vun Somsdoch bis Middwoch war alles debei, un war'n mer aach arm noch, mer hadde doch Freid.
Längst sinn jetzt verschwunne die Bräusch un Sidde, bei uns is de Fortschridd schun weid fortgeschridde.
Im Knobloch e Resje un e Kapp uff em Hern, des nennt mer heid Fasnocht, ja mer soin modern.

Philipp Traupel